Agus i gcónaí ar a n-imeacht, lucht siad gach uile soláthar ar roinnt spriocán chun siad a chur tríd an tiomantas speisialta seo. Chuir siad bia, uisce agus tacaíocht camphoist in éagair chomh maith, mar thugadar faoi deara go mbeadh siad ag caitheamh saor faoi na réaltacha san fheabhs. Choinnigh siad cartáin agus compás leis. D'fhanfaidh sé leo trí chosaint na coillte mhóire agus gan cailliúint.
I dtráth Buna no Ring, tá scéal eile freisin faoi dhaoine a dúirt gurb í an abhar nádúrtha speisialta seo nach ceann ach bun bricfeasta lán le hata iontacha is airgead atá fulaingt ó pháipéir ríochta le cúig nó céad bliain nó níos mó. Ba é an rí láidir a bhí ag feitheamh liom amháin chun cupán té a ghlanadh ná gach rud eile. Cionn sin, níl aon fíorú ar chén féin is áit a bhfuil an bricfeast fulaingt. Bhí na cruinniúcháin cinnte go raibh siad ag foghlam an cheann de chuid an scéal seo agus cad ba cheart a bheith i gceist faoi Buna no Ring.
Ach nuair a bhí an rí marbh, chuir sé taisce ann nach raibh aon duine riamh in ann é a aimsiú. Thug an taisce seo stádas faoinnach, atá go leor daoine agamscailte a phógáil ar láthair. I dtosach eile den scéal, bíonn sé ráite go bhfuil Buna no Ring bunaithe ar fhuinneamh chloch féinmheasacha ag déanamh le hiolracha ársa. Creidimid gur féidir le haon-náránna cloch seo scéalta a chur nó fiú dhaoine a laga ó theagamh.
Agus nuair a chuaigh siad níos lú i gcoill, tháinig siad ar fhearranna móra a chuir go leor amach orthu. Chonnairc siad éin agus fianna eileogaíochta, plánta dathacha a bhí ag fosbhrath fionnghlas is ea agus abhainn chlaraithe mar chrith i gcás an ghrian. Ach ba cheart dóibh cuidiú nach mbeadh siad ag caitheamh a n-imeartha i gcóil dorcha, tiomantach a bhí ann trí uair na seachtaine.
Céadamh láitearna níos déanaí, chonaic na foirgneoirí oscailt beag sa choill tharamh. I lár an spás seo bhi teach beag de chloch faoi mhéid, ag féachaint mar ná raibh sé ansin ón t-am feasta. Ina measc san teach bhi leabhair agus cáipéisí sine a bhí ag titim go dtí rúin ón gcéadlae.
Chuaigh siad thar chuileag cáipéisí agus díthigh siad ceann a bhí ábhar le map a bheith ann agus dúshlánaithe é sin iad ar chonair go dtí an Banda Gan Réim — seo a chinntíodh i gcásadh 2. Sásta lena n-aghaidh, ghlac na ceithre le gach céim go raibh an méid is mó againn faoi láthair agus ba chóir dóibh dul ar aghaidh leis an gcéim sin — cén áit atá siad ag dul. Tar éis dul ar aghaidh, tháinig tonn eatarra thar na dá buachaill.
Ina dhiaidh go luath ag fud an chnoic sa lár de Fhuinneoige Loch Dubh, dhearna Donal agus Róisín fiúr mar a raibh scríobhtha ar pháipéar shean. Mar a bhí siad ag déanamh an tascailt go dtí áit a raibh sé ag críochnú ar chúl an chnoic, stad sí ina gcónaí leo agus léirigh go raibh seachtainn de stairseacha sean ann — nó go mbeadh siad ag fanacht go cúpla bliain faoi talamh. Bhí sé ró-thréan mar a d'fhéadfadh an scéal a rá agus brionglóid ag titim isteach i gcroíthe nuair a thóg siad an staighre faoi agus isteach i dtunna dorcha fada.